تشخیص ملکولی و تعیین فاکتورهای ویرولانس سویه های سودوموناس آئروجینوزا جدا شده از عفونتهای زخم و سوختگی

سابقه و هدف: در دهه های اخیر در پی درمان آنتی بیوتیکی، سودوموناس آئروجینوزا به عنوان یکی از مهمترین پاتوژنهای بیمارستانی شناسایی شد. به دلیل اهمیت کلینیکی سودوموناس آئروجینوزا روشهای متنوعی برای شناسایی آن به وجود آمده است. هدف از این مطالعه شناسایی سویه های سودوموناس آئروجینوزا جدا شده از عفونتهای زخم و سوختگی بر اساس pcr ژن های اختصاصی لیپوپروتئینهای غشای خارجی (opri و (oprlو اگزوتوکسین a (toxa) و تعیین فراوانی ژنهای ویرولانس آنزیمهای نورآمینیداز (nani) و اگزوآنزیم s (exos) در این سویه ها است. مواد و روشها: این مطالعه با طراحی توصیفی مقطعی انجام شد. 150 نمونه سودوموناس آئروجینوزا از عفونتهای زخم و سوختگی از بیمارستانهای امام خمینی، مطهری و توحید در تهران جمع آوری شدند. dna این سویه ها با روش فنل- کلروفرم استخراج و pcr ژنهای opri، oprl،toxa ، exos و nani با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد. یافته ها: همه 150 سویه سودوموناس آئروجینوزا مورد مطالعه دارای ژنهای opri و oprl بودند. 142(7/94%) سویه دارای toxa، 98 سویه (33/65%) دارای exosو 19 سویه (66/12%) دارای nan1 بودند. فراوانی ژن nan1 در ایزوله های زخم (30%) به صورت معنی داری بیشتر از ایزوله های سوختگی (4%) بود. نتیجه گیری: به نظر میرسد که استفاده همزمان از پرایمرهای ژنهای opriو oprl و toxa، حساسیت کافی را برای شناسایی سودوموناس آئروجینوزا از نمونه های کلینیکی فراهم میکند. فراوانی زیاد ژن exosدر این ایزوله ها منعکس کننده توانایی آنها برای عفونت تهاجمی است. فراوانی ژن nan1در ایزوله های زخم نسبت به سوختگی بیانگر نقش احتمالی آن در عفونتهای زخم می باشد.